QkiZ.pl: Ubuntu

Tematem niniejszego artykułu będzie budowanie sieci pomiędzy maszyną wirtualną, a hostem w celu np. testowania rozwiązań sieciowych, testowania zabezpieczeń czy zabawy usługami sieciowymi.

Dopuszczenie naszej maszyny wirtualnej w VirtualBox do internetu czy sieci lokalnej jest dosyć proste. Wystarczy aktywować kartę sieciową i wybrać opcję NAT. Wtedy host staje się przekaźnikiem pakietów wirtualnej maszyny w sposób przezroczysty i jeśli system goszczony obsługuje DHCP bez problemu można śmigać w po sieci. Ale nie możemy w ten sposób spingować maszyny wirtualnej spod hosta, ani podłączyć się do którejś z usług. Dlatego potrzebne jest zrobienie takiego wirtualnego kabla sieciowego, który będzie podłączony do naszego wirtualnego portu. Dzięki temu jeśli na maszynie wirtualnej postawimy serwer www, to z hosta po wpisaniu adresu w przeglądarce wyświetli się strona. Ja osobiście to rozwiązanie wykorzystywałem do sprawdzania integracji Samby z Windows'em.

Aby w ten sposób połączyć hosta z maszyną wirtualną w VirtualBox należy wybrać opcję Mostkowana karta sieciowa i wybrać interfejs sieciowy do którego będzie podpięta wirtualna maszyna. Poniżej przedstawiam schemat w jaki sposób maszyna wirtualna będzie komunikować się z hostem.

Zacznijmy najpierw od zainstalowania pakietów odpowiedzialnych za tworzenie mostków pomiędzy interfejsami. Wykorzystując apturl można je zainstalować prosto ze tej strony (jak skonfigurować apturl dowiemy się z tej strony):

Po zainstalowaniu pakietów tworzymy interfejs br0 za pomocą następujących poleceń:

Oczywiście polecenia wpisujemy bez znaczka dolara (to tylko zachęta, jak w terminalu). Pierwszym poleceniem tworzymy wirtualny interfejs br0. Drugim poleceniem podnosimy interfejs. Trzecim nadajemy numer IP i maskę podsieci. Ten numer będzie numerem IP hosta w naszej sieci. A o to wynik polecenia ifconfig po wykonaniu tychże poleceń:

Teraz zajmiemy się tworzeniem interfejsu dla wirtualnej maszyny czyli tap0.

Pierwszym poleceniem tworzymy wirtualny interfejs tap0 i nadajemy właściciela urządzenia. Tutaj tym właścicielem jestem ja (uid 1000), ale normalnie za parametr -u dajcie swój login Drugim poleceniem podnosimy interfejs, a trzecim mostkujemy oba interfejsy.

Tak wygląda wynik polecenia ifconfig po wykonaniu obu poleceń:

Tyle rzeźbienia w konsoli. Teraz uruchamiamy VirtualBox'a i wchodzimy we właściwości maszyny wirtualnej. Przechodzimy do ustawień sieci i z Podłączona do wybieramy Mostkowana karta sieciowa. Poniżej wybieramy którego interfejsu ma używać maszyna, oczywiście wybieramy tap0. Naciskamy OK i wychodzimy z ustawień maszyny. Teraz uruchamiamy maszynę wirtualną i konfigurujemy interfejs sieciowy w goszczonym systemie. Nadajemy na przykład numer IP 192.168.0.2 i oczywiście tą samą maskę co w Ubuntu, w interfejsie br0: 255.255.255.0.

Teraz spróbujmy spod Ubuntu (host) spingować maszynę wirtualną.

Jeśli żaden firewall (ani po stronie hosta czy gościa) nie blokuje nam połączeń powinniśmy zobaczyć coś takiego jak wyżej. Ja używam Firestartera i pingi poszły dopiero po ustawieniu sieci lokalnej na interfejsie br0 i włączeniu udostępniania połączenia internetowego. Taki urok Firestartera Ale dzięki temu w maszynie mamy od razy wyjście na świat (po ówczesnym ustawieniu bramy i DNSów).

Teraz spróbujmy spingować odwrotnie, z maszyny goszczonej.

Jak widać odpowiedzi są. Teraz możemy się bawić w kolejne usługi sieciowe np. udostępnianie plików. W Ubuntu klikamy prawym na jakiś folder i udostępniamy go. W systemie goszczonym np. Windows'ie montujemy udział jako dysk sieciowy i próbujemy się na niego dostać. Należy pamiętać o swoich zabezpieczeniach, u mnie w tym momencie Firestarter zaczął "krzyczeć", że numer 192.168.0.2 (czy wirtualna maszyna) próbuje wejść na port 445 i 139 (czyli Samba). Dodałem jej numer do wyjątków i już mogłem przeglądać udostępnione zasoby.

Jak widać działa. To otwiera nam kolejne możliwości jeśli chodzi o rozwiązania sieciowe. Możemy podstawić Ubuntu Server, a na nim serwer www i testować różne konfiguracje. Możemy postawić Windows Server i próbować go shakować Duży plus tego rozwiązania to to, że taka wirtualna sieć zachowuje się jak połączenie ethernet i mamy jej wszystkie właściwości.