Atari Teenage Riot

Szczegóły: QkiZ; Kategoria: Archiwum; Opublikowano: 18 sierpień 2009; Poprawiono: 05 czerwiec 2013; Odsłony: 12195

Spis treści

Strona 1 z 2

Atari Teenage Riot otworzy nową sekcję artykułów na stronie. Sekcja o artystach, dj, zespołach dhc.

Zespół powstał w styczniu 1992 roku w Berlinie. W skład zespołu wchodził: Alec Empire (Alexander Wilke), Hanin Elias, Carl Crack (Carl Böhm).


Alec Empire	Hanin Elias	Carl Crack

Alec: Zanim powstał ATR, byliśmy częścią podziemnej sceny techno. Wydaliśmy około 20 EPek w różnych wytwórniach takich jak Force Inc.. To na scenie powstał pierwszy rave. Hanin i ja byliśmy przedtem w punkowych kapelach, zanim znudziliśmy się zblazowanym punkiem, który zdominował lata 80. Stracił on polityczny przekaz i muzyczną energię. Zawsze byłem punkiem, w znaczeniu politycznym - jak kapele z wczesnych lat 70 w Stanach, później w Anglii i niemieckie New Wave Punk. Na tej scenie punkowe zespoły zaczeły mieszać punk z elektroniką, jak to miało miejsce w Niemczech w latach wczesnych 80.
Aby to wszystko zrozumieć trzeba zajrzeć do historii Berlina. Miasto było okupowane przez Francuzów, Anglików, Amerykanów i Rosjan, podzielone murem. Zachodni Berlin był otoczony murem. Miał specjalny status. Mieszkańcy Berlina nie mogli głosować w wyborach, nie było przymusowej służby wojskowej. Dorastaliśmy na różnych radiostacjach z innych krajów - widziałem te wszystkie narodowości w Berlinie, rodziny żołnierzy i tak dalej. Nie czuliśmy się Niemcami, czuliśmy się międzynarodowi.
Berlin zawsze miał silnie lewicową tradycję, rewolucja po I Wojnie Światowej, było jednym z miast gdzie Hitler nie wygrał wyborów, ruch studencki w latach 60, potem lewicowi terroryści jak Red Army Fraktion i Bewegung 2 Juni. Było dużo demonstracji każdego tygodnia jak byłem dzieckiem. Na koniec lat 80 ten lewicowy charakter zniknął. Mnóstwo politycznych sloganow straciło swoją moc, swoje prawdziwe znaczenie.

Frontman zespołu Alec Empire zaczął od techno, a dokładniej acidhouse i muzyce z Detroid. To oferowało nowe możliwości do eksperymentowania z dźwiękiem na prymitywnym sprzecie. Muzyka rozprzestrzeniana była na kasetach, w podziemiu i niezależnych sieciach.

Po 1989 roku, po upadku berlińskiego muru, po wschodniej części miasta było dużo wolnego miejsca do zaadaptowania. Scena techno zaczęła przejmować te opuszczone magazyny, fabryki, aby robić w nich imprezy. W ciągu dwóch lat Berlin zrobił się w tej kwestii bardzo kreatywny. Do tego stopnia, że zaczął być sławny spośród zagranicznych artystów, którzy zaczeli odwiedzać te miejsca.

Niestety wraz z połączeniem, Niemcy odzyskały swoją narodową identyfikację. Promowano bardzo konserwatywne, nacjonalistyczne wartości i pomagało to w rosnąć w siłę skrajnie prawicowym i neo-nazistowskim organizacjom. Rasizm zyskiwał na sile. Konserwatywny rząd zmieniał prawa imigracyjne, a media nagłośniały sprawę. Ataki na uchodźców, ludzi z sąsiednich krajów i inne mniejszości narodowe stale się powtarzały. Sporo słyszało się o pobiciach i morderstwach na tle rasowym i nacjonalistycznym prowokowanych głównie przez bojówki skinhead.

Wydarzenia polityczne i społeczne były iskrą do powstania Atari Teenage Riot. Zespół miał być wyrazem nie zadowolenia i ekspresji. Scena techno nie zareagowała na sytuację w Niemczech; nie mieli muzycznej broni do walki. Rave odcinał się od tych wydarzeń, tam liczyły się tylko narkotyki i zabawa. Na "rynek" wchodziła ecstasy, przedtem był speed i LSD. To pomagało zapadać w apatię.

Alec: Zdecydowaliśmy się, aby utworzyć grupę będącą przeciwwagą dla teraźniejszego techno, bezimiennych didżejów lub producentów tworzących pod publikę. Chcieliśmy pokazać nasze twarze, nasze osobowości i opinię na ten temat. Zdecydowaliśmy się na stworzenie muzyki, która bedzie mieszanką energii punk'a, hardcore'u, hip hop'u z dźwiękami techno i elektroniczną muzyką. Żyliśmy w tych stylach muzycznych przez lata, byliśmy częścią tych scen i widzieliśmy dobre elementy każdej z nich. Mogliśmy zjednoczyć fanów tych rodzajów muzyki, różnili się stylem ubierania, fryzurami. Powstaliśmy w styczniu 1992 roku i napisaliśmy kawałek "Atari Teenage Riot", który był definicją naszego zespołu. Na wiosnę graliśmy swój pierwszy koncert z zespołem ze Stanów Disposable Heroes Of Hiphopcracy w Berlinie.

Wydarzenia z 1992 z Rostock kiedy to 150osobowa grupa skinhead'ów zaatakowała hotel dla uchodźców, głównie zamieszkiwanych przez Cyganów i Wietnamczyków, którzy pracowali w Niemczech były iskrą zapalną. Budynek został podpalony. Policja niereagowała bo nie było rozkazu. Za ten brak rozkazu ze stanowiska poleciał Minister Spraw Wewnętrznych Meklemburgii. Wydarzenia te zmobilizowały ATR do dalszego tworzenia muzyki. Powstał kolejny kawałek, który zdecydowanie mierzył z neonazistów: Hetzjagd auf Nasiz (Polowanie na nazistów).

Pod tym tytułem wydali pierwszy single w Force Inc., który został dobrze przyjęty przez prasę. Grupa została zauważona przez wytwórnię Phonogram i w 1993 roku podpisano umowę na wydanie płyty. Pierwszą połowę roku zespół spędził w Londynie, w studiu. Nagrali tam tylko dwie epki (Atari Teenage Riot i Kids Are United). W 1993 roku spędzili na koncertowaniu. Zespołowi nie podobała się strategia Phonogram'u polegająca na zaszufladkowaniu grupy jako techno rave i zrobienia z niej maszynki do zarabiania pieniędzy. Grupa zaczęła sabotować umowę. Na koncertach nie grali, prowokowali burdy, robili wszystko aby to Phonogram zerwał umowę. Jedna z przykładowych akcji sabotażowych: Hanin Elias zamawia taksówkę, jedzie do fryzjera, każe czekać taksówkarzowi godzinę pod fryzjerem przy czym wytwórnia za wszystko płaci. W 1994 roku staje się to na co czekał zespół: Phonogram zrywa umowę z Atari Teenage Riot. Dzięki temu zespół zgarnia kase za płytę, której nie wydali pod szyldem Phonogram. Pieniądze zostają przeznaczone na własną wytwórnie: Digital Hardcore Recordings.