Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Spis treści

Wcześniej recenzowałem HTC Wildfire (Buzz), teraz opiszę krok po kroku jak zrootować telefon i wgrać modowane oprogramowanie CyanogenMOD 7 do tego telefonu. Oczywiście poradnik może być do pewnego momentu wykorzystany do wgrania jakiegokolwiek Androida.
Zanim zaczniemy cokolwiek robić należy się przygotować. Na sam początek należy sobie zadać pytanie, czy oby na pewno potrzebujemy innego oprogramowania. Jeśli telefon dobrze się sprawuje, oprogramowanie oryginalne się nie zawiesza, niczego nam nie brakuje i generalnie jesteśmy zadowoleni, to nie ma sensu rootować. Jeśli jednak zaczyna wam brakować miejsca w pamięci telefonu na aplikacje, chcemy spróbować czegoś innego, środowisko HTC Sense wydaje się nam ociężałe, chcemy rozwinąć możliwości telefonu, chcemy wykorzystać w pełni możliwości Linuksa na pokładzie - tak, rootowanie jest ci potrzebne.
Trzeba wspomnieć o ważnej sprawie: jeśli masz zamiar instalować CyanogenMODLogo CyanogenMOD 7 zapomnij o używaniu HTC Sense, jej aplikacji i widżetów. Też mi brakowało tego na początku, ale znalazłem godne zamienniki aplikacji stock'owych. HTC Sense to nie tylko interfejs użytkownika, ale to cały zmodyfikowany Android, z bibliotekami bez których aplikacje od HTC nie ruszą. Tak więc kolejna sprawa do przemyślenia - jak bardzo jesteśmy uzależnieni od programów HTC. Jeśli jesteśmy przywiązani do tych programów możemy użyć którejś przerobionej wersji Androida HTC, np. DK Custom Froyo czy Wild Puzzle.
Kolejną ważna sprawą, od której trzeba zacząć zabawę rootem na komórce to ściągnięcie blokady NAND. Bez tego nie będziemy mogli dokonać downgrade'u do Androida 2.1 i HBOOT'a 0.80.0002. Standardowo w Wildfire HBOOT jest w wersji 1.01.0001, nie pozwala ona unRevoked (o tym później) dokonać podmiany Recovery (i o tym też później). HBOOT to inaczej bootloader, w komputerze możemy porównać to do BIOSu. Takiego wczesnego programu pozwalającego kontrolować komórkę po za systemem. Ale wróćmy do blokady NAND. Jeśli nie wiemy jak to sprawdzić czy mamy ją wystarczy wyłączyć komórkę, odczekać chwilę, nacisnąć i trzymać przycisk sciszania głośności i wcisnąć Power. Na ekranie powinien się pojawić bootloader - białe tło, na dole droidy na deskach. Jeśli w pierwszej linijce napisów HBOOTa na samym końcu będziemy mieć 'S-ON' to znaczy że blokada jest włączona i nic nie zrobimy. Aby pozbyć się blokady potrzebne jest nam urządzenie o nazwie XTC Clip. To małe sprytne urządzonko udaje serwisową kartę SIM i oraz kartę SD z plikami wymaganymi do odblokowywania. Zasilane jest 9V baterią.
AlphaRev - jest jeszcze jeden sposób usunięcia blokady S-ON, ale nie testowałem go tak więc trzeba będzie samemu się z nim zapoznać. Można usunąć blokadę nie używając XTC Clip i nie będzie potrzebny downgrade o którym pisałem na następnej stronie. Więcej informacji na oficjalnej stronie.
Sam proces trwa dwie minuty. Wyciąga się baterie, kartę SIM i ewentualną kartę SD z telefonu, podpina taśmę zamiast SIMa, wkłada kartę SD od XTC i włącza telefon i bootloadera. Ten ostatni sczytuje z karty pliki i ściąga zabezpieczenia NAND. Po chwili komórka się resetuje i już jest po wszystkiemu :) Wyłączamy kom, odpinamy taśmę oraz inne gadżety XTC i uruchamiamy komórkę i bootloadera, aby ujrzeć napis 'S-OFF'. Teraz możemy pracować dalej nad rootowaniem.
Jest jedno ale: urządząnko kosztuje kilka stówek i generalnie nie opłaca się go kupować tylko po to aby ściągnąć zabezpieczenia dla jednego telefonu. Ja skorzystałem z usług kolegi z forum, od którego dostałem płytę z instrukcjami co dalej. Usługa ściągnięcia NAND blokady kosztowała mnie 40 zł, ale było warto. Wystarczy wejść na forum Android.com.pl i zobaczyć czy może gdzieś w okolicy nie ma kogoś kto takie usługi świadczy.
Jeszcze jedna ważna sprawa dotycząca rootowania telefonu, a o którą wszyscy zaczynający rootować pytają: ta czynność pozbawia nas gwarancji. Dla mnie to mała strata, bo gwarancja nie obejmuje najczęstszych usterek (pęknięcie szkła dotykowego czy wyświetlacza) tylko fabryczne błędów. Po kilku tygodniowym używaniu Wildfire działał ok, więc wiedziałem że nic mnie już nie zaskoczy. S-ON można włączyć w serwisie telefonów komórkowych.
 
Niestety downgrade będziemy zmuszeni wykonać na Windows'ie. Fabryczny program do instalowania ROMu jest napisany pod system z Redmond. I dlatego będą nam potrzebne sterowniki do telefonu. Telefon może pracować w dwóch trybach: bootloader (fastboot usb) i normalny. Do każdego z tych trybów potrzebne są oddzielne sterowniki. Do trybu normalnego wystarczy zainstalować program HTC Sync. Jeśli jest nam nie potrzebny to po instalacji programu wywalamy tylko jego a sterowniki zostawiamy. Sterowniki do trybu bootloader możemy ściągnąć z tej strony. Aby je zainstalować włączamy w telefonie bootloader i podłączamy do komputera. Windows pomarkuje, że szuka sterowników, nic nie znajdzie i się podda. Wtedy dajemy mu sterowniki które ściągneliśmy. Oczywiście pod Linuksem nie są potrzebne żadne stery. Telefon jest wykrywany bez problemów  Tongue out
Dobrze jest naładować do pełna telefon zanim zaczniesz rootować. Teraz musimy wykonać kopię zapasową swoich danych. O ile z kalendarzem i kontaktami nie ma problemu, bo wystarczy włączyć synchronizację Google. Co do pozostałych rzeczy polecam Backup Everything. Niestety aplikacja nie jest już dostępna w Android Markecie, zastępuje ją aplikacja Backup Master. Nie możemy się jeszcze posłużyć Titanium Backup, ponieważ nie mamy jeszcze wymaganych składników w systemie. Robimy kopię swoich zakładek, smsów, mmsów, rejestru połączeń, alarmów, itd.
Po skończeniu możemy się zaopatrzyć w przydatne narzędzie: Android Debug Bridge. ADB to program znajdujący się w SDK Androida. Ściągamy odpowiednią wersję dla naszego systemuProgram do zarządzania Android SDK. ADB to podstawowy program do zarządzania komórką. Dzięki niemu możemy logować się do Linuksa w telefonie, instalować i odinstalowywać oprogramowanie oraz wiele innych ciekawych rzeczy. Na Linuksie program nie wymaga jakiejś specjalnej ścieżki dostępu. Po prostu go rozpakowywujemy i uruchamiamy skrypt tools/android. Odtworzy się nam okno do zarządzania SDK. Przechodzimy do Available packges i rozwijamy listę Android Repository. Zaznaczamy Android SDK Platform-Tools, potwierdzamy i ściągamy pakiet. Po instalacji będzie pytanie czy ma zostać uruchomiony deamon ADB. Potwierdzamy i możemy zamknąć SDK jeśli nie potrzebujemy całego. W katalogu platform-tools jest narzędzie adb. Możemy je skopiować bądź zlinkować tam gdzie mamy ustawioną $PATH. Aby poznać możliwości ADB możemy po prostu wpisać polecenie bez parametrów lub poczytać tą stronę.
Zanim zaczniemy korzystać z ADB trzeba przygotować system. Jeśli uruchomisz ADB i twoim oczom pokaże się taki komunikat:
$ adb devices
List of devices attached
????????????    no permissions
to musimy dodać regułę do udev. Tworzymy nowy plik /etc/udev/rules.d/50-android.rules o zawartości:
SUBSYSTEMS==?usb?, ATTRS{idVendor}==?0bb4?, MODE=?0666?
Dla pewności sprawdźmy VendorID poleceniem lsusb. Przedstawiony VendorID należy do HTC.
Następnie wczytujemy reguły udev, zabijamy deamon adb jeśli taki jest uruchomiony, uruchamiamy jeszcze i raz i sprawdzamy czy wszystko dobrze:
$ sudo udevadm control --reload-rules
$ sudo adb kill-server
$ sudo adb start-server
* daemon not running. starting it now on port 5037 *
* daemon started successfully *
$ adb devices
List of devices attached
HT11ZPY09260 device
Teraz każdy użytkownik, nie tylko root będzie mógł używać ADB. Gdy już jesteśmy przygotowani do działania możemy przejść do następnej strony.


Wykorzystanie zawartości tej strony w celach komercyjnych bez zgody autora jest zabronione.
Jeśli wykorzystujesz zawartość tej strony w swoich artykułach, podaj jako źródło adres URI tej strony. Google+
Creative Commons License