Jednym ze sposób przenoszenia danych między Amigą a PC jest podłączenie "amigowego dysku" do zwykłego peceta. Dzięki Linuksowi możliwy jest odczyt i zapis na partycjach z systemem plików FFS.
Nie lubię określenia "amigowy dysk", bo dysk podłączany do Amigi to zwykły dysk, niczym nie różniący się od tych w pecetach. Amigowy na dysku może być system plików. Ale do rzeczy. W tym artykule pokażę jak przenosić dane z Amigi na peceta i odwrotnie wykorzystując do tego natywny system plików Amigi, czyli Fast File System i Ubuntu Linux.
Dyski jakie zazwyczaj podłączamy do Amig to 2,5 calowe twarde dyski albo karty Compact Flash. Karty są dość popularnym rozwiązaniem. Wymagany jest do nich specjalny adapter IDE<>CF. Dzięki temu adapterowi możliwe jest użycie CFki w każdym komputerze, otrzymujemy wtedy dysk flash. Karty CF możemy jeszcze podłączać do Amigi przez adapter PCMCIA, ale wtedy nie uruchomimy z niej systemu. Takie rozwiązanie służy tylko do przenoszenia danych.
Przygotowanie dysku dla Amigi
Tą czynność możemy z powodzeniem zrobić na samej Amidze, ale podłączając dysk do peceta możemy to zrobić sprawniej i dodatkowo szybko przenieść dane z peceta. Do tego dochodzi bezproblemowe utworzenie partycji większej niż 4 GB na takim dysku. Powyżej tej wartości HDToolBox zaczyna pokazywać głupoty.
Dysk do peceta najlepiej podłączyć przez kabel IDE<>USB, bo nie musimy wtedy rozbierać komputera. Karty CF komunikują się z pecetem za pomocą czytnika kart. U mnie w laptopie jest jeszcze stary port PCMCIA, więc nawet nie muszę CFki wyciągać z adaptera, którego używam na Amidze.
Gdy podłączymy dysk/CF do kompa, trzeba sprawdzić jaki pojawi się plik urządzenia blokowego. Najlepiej sprawdzić to w Menedżerze Dysków (gnome-disks) bądź w Gparted.
Jeżeli jeszcze nie mamy amiga-fdisk to instalujemy go klikając z poniższy przycisk
Jest to odpowiednik linuksowego programu do partycjonowania fdisk. Jego obsługa jest taka sama, tylko zamiast układu partycji opartego na MBR, mamy RDB. Gdy wiemy jaki plik urządzenia blokowego został przypisany (np. /dev/sdb) do dysku z Amigi, wydajemy polecenie:
sudo amiga-fdisk /dev/sdb
Jeżeli damy literkę m i enter, jak nam sugeruje program, wyświetlimy zawartość pomocy. Obsługa programu jest prosta. Wystarczy dać którąś z literek, aby wykonać określoną czynność.
Command (m for help): m
Command action
a toggle bootable flag
b change number of bootblocks
c change boot priority
d delete a partition
e toggle nomount flag
l list known partition types
m print this menu
n add a new partition
p print the partition table
q quit without saving changes
t change a partition's DosType
r reorganize/move RDB
w write table to disk and exit
Command action
a toggle bootable flag
b change number of bootblocks
c change boot priority
d delete a partition
e toggle nomount flag
l list known partition types
m print this menu
n add a new partition
p print the partition table
q quit without saving changes
t change a partition's DosType
r reorganize/move RDB
w write table to disk and exit
W każdym momencie możemy wywołać tą listę komend. Załóżmy że mamy dysk lub kartę o wielkości 512 MB i właśnie chcemy ją spartycjonować pod amiga-fdisk. Po uruchomieniu dajemy polecenie p, czyli print the partition table.
Command (m for help): p
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
Wartość Logical Cylinder to obszar, w którym możemy tworzyć partycję. W tym przypadku między 2 a 15624 cylindrem dysku. Obok mamy informację ile zajmuje jeden cylinder, tu akurat 32768 bajtów. Załóżmy, że chcemy utworzyć dwie partycję: jedną na system 100MB, reszta na dane. Początek pierwszej partycji zacznie się od cylindra 2. Teraz obliczmy, gdzie będzie koniec. 100MB to 104857600 bajtów, dzielimy to przez 32768 i uzyskujemy wielkość partycji w cylindrach. To 3200, czyli koniec partycji systemowej jest na 3202. W amiga-fdisk dajemy n:
Command (m for help): n
block 1 is free.
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
Partition number:
block 1 is free.
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
Partition number:
Podajemy numer partycji, czyli 1.
Partition number: 1
block 1 is free.
Creating new partition entry at block 1.
Low Cylinder: 2
High Cylinder: 3202
block 1 is free.
Creating new partition entry at block 1.
Low Cylinder: 2
High Cylinder: 3202
Teraz wyświetlamy tablicę partycji:
Command (m for help): p
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
Utworzyliśmy partycję o wielkości 102432 kB, czyli nieco ponad 100MB zaokrąglone do cylindra. Teraz tworzymy z reszty drugą partycję:
Command (m for help): n
block 3 is free.
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
Partition number: 2
block 3 is free.
Creating new partition entry at block 3.
Low Cylinder: 3203
High Cylinder: 15624
Command (m for help): p
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
/dev/sdb2 * 3203 15624 397504 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
block 3 is free.
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
Partition number: 2
block 3 is free.
Creating new partition entry at block 3.
Low Cylinder: 3203
High Cylinder: 15624
Command (m for help): p
Disk /dev/sdb: 8 heads, 8 sectors, 15625 cylinders, RDB: 0
Logical Cylinders from 2 to 15624, 32768 bytes/Cylinder
Device Boot Mount Begin End Size Pri BBlks System
/dev/sdb1 * 2 3202 102432 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
/dev/sdb2 * 3203 15624 397504 0 0 0x444f5301 = DOS\1 Amiga FFS
Jak widać wyżej, za początkowy cylinder drugiej partycji dałem 3203, czyli zaraz za partycją systemową. Jako koniec dałem górny limit Logical Cylinders.
Program z automatu nadaje partycjom typ DOS/1. Możemy to zmienić za pomocą komendy t. Na sam koniec zapisujemy tablicę partycji komendą w.
Dysk mamy podzielony na partycje. Teraz na Amidze bądź emulatorze instalujemy system plików w RDB i formatujemy partycje. Jeżeli używamy FFS pamiętajmy, aby partycja systemowa nie była większa niż 2 GB. Z sekwencji startowej ładujemy poprawioną wersję scsi.library, która obsłuży pozostałe większe niż 4 GB partycje z innymi systemami plików (np. PFS).
Jeżeli zdecydujemy się dalej pracować nad dyskiem na pececie, możemy zainstalować system wykorzystując emulator. Za pomocą wirtualnych dysków, które są w rzeczywistości katalogami w Linuksie, możemy przenosić dane.
Montowanie amigowych systemów plików
Gdy mamy już gotowy dysk w Amidze i chcemy przenieść szybko dużą ilość danych, wcale nie potrzebujemy emulatora. Ubuntu Linux wspiera odczyt z dysków i obrazów dyskietek z OFS/FFS. Wystarczy, że zamontujemy dysk:
sudo mount -t affs /dev/sdb1 /media/amiga -o setuid=1000
Parametr -t określa system plików, /dev/sdb1 to pierwsza partycja dysku z Amigi, /media/amiga to punkt montowania (katalog punktu montowania musi istnieć i być pusty). Opcja setuid określa właściciela plików zamontowanej partycji. Aby sprawdzić nasz UID w Linuksie wpisujemy polecenie id.
Po zamontowaniu dysku w katalogu /media/amiga mamy zawartość pierwszej partycji, którą możemy modyfikować. Po zakończeniu kopiowania pamiętajmy o odmontowaniu dysku.
Obrazy dyskietek montujemy podobnie.
sudo mount -t affs plik.adf /media/amiga -o setuid=1000,loop
W ten sposób możemy pracować z plikami na dyskach/ADFach spod zwykłego menedżera plików.
Przenoszenie danych w ten sposób jest najszybsze. Jeżeli mamy kopię systemu operacyjnego, możemy go w ten sposób przywrócić. A na sam koniec uruchomić system pod emulatorem, aby sprawdzić czy wszystko działa.
